Quare le systema auree?

per

Juan Ramón Rallo

L'inflationistas sovente argue que le liberales qui defende le systema auree se sisa a un sorte de sentimento irrational et superstitiose in relation al metal jaine, Que habe de special l'auro? Quare il es tanto importante tornar a illo pro evitar le ciclos economic? Esque l'actual systema de papyro moneta non es plus economic et flexibile? D'omne manieras, si nos liga nostre numerario a certe ben economic, quare l'auro? Quare non l'argento, le ferro, l'aluminium o le petroleo?

Il es clar que il esserea absurde tentar exponer omne le rationes que justifica le retorno al systema auree in un articulo de solmente un centos de parolas.

Le prime se referi a si on conveni haber un systema monetari o non. Ab un puncto de vista practic, un systema monetari implica ligar le valor del moneta a alcun ben economic presente, preferibilemente trans su convertibilitate (cata billet constitue un derecto reciper un determinate quantitate d'auro, argento, cupro...). In le systema fiduciari actual, le valor del moneta esse ligate al debita: quanto plus debita decide monetizar le banca central, plus monetas es in circulation. Il solmente es necesse vader al balancio de qualque banca central pro verificar que su pasive (nostre billetes d'euros, dollars, yenes...) se corresponde con un active composte in su totalitate per debita public o private.

Isto es diabolicamente problematic per duo rationes. Un d'illos es que le debita debe se pagar con moneta, ma si le moneta se basa in debita, nostre debita se paga con plus debita, et tunc illos nunquam se retrahe del circulation. Tunc il deveni impossibile discriminar inter bon et mal debitas, nam le secunde - que in un systema financieri san deberea abandonar le balantio quod assi non s'accumula durante deccenios usque le collapso economic - sempre pote se re-inflar creante moneta ab illos mesme. Le bancas central se dedica a isto mesme in nostre etate del papyro moneta: re-financiar die a die le debitas que non pote attender le banca private trans le creation de moneta-debita, possibilitate que illos haberea multo limitate in un systema monetari.

L'altere ration veni del anterior: le debitas non es altere cosa que promisas de dar benes futur et nos jam sape que locuacitate human es infinite. Con le papyro moneta, le quantite de nostre medios de gage deveni a depender de nostre capacitate de haber debitas - de promitter que nos dara multe benes in le futuro - et nostre capacitate de haber debitas deveni a depender, si, de nostre capacitate pro crear medios de gage. Ego crede que vos jam vide a ubi nos conduce iste systema de Juan Palomo*. Ma il ha plus: si le papyro moneta esse basate in debitas et le debitas es benes futur, le valor del papyro moneta dependera, obviamente, del valor d'isse benes futur. Problemma: nos usa le monetas pro adquirer benes presente; tunc nos esse comprante benes existente hodie con carga a benes que, forsan, - que vos lo dice a los subprime o al grecos - nos producira in le futuro, ma que non es in le presente. Assi, si le quantitate de moneta-debita cresce con base al benes futur et le quantitate de benes presente se mantene plus or minus inflexibile, jam vos pote conjicer le consecuentia d'illo: infaltion (le quantitate de moneta cresce plus que le quantitate de benes presente, per le qual le precio d'istos se tira). Le systemas monetari es un pauco plus honeste: le benes presente se compra con altere benes presente (auro, argento, cupro...). Alco es alco.

Ora ben, s'il es preferibile le systemas monetari al papyro moneta, nos debe resolver altere problemma que nos proponeva al comencio: quare un systema auree et non argentee o cupre? Multo facile, pro que le moneta pote cumplir le functiones basic (medio de cambio, deposito de valor et unitate de conta), illo debe haber certe propietates objective que l'auro habe de maniera optime, a differentia de lo que occure con altere metales et altere benes economic. Assi de facile.

Pro omne isto, si nos vole finir le ciclos economic, nos debe tornar al systema auree. O melio incluse, nos debe desregular (de veritate) le systema bancari quod le mesme entitate, in competentia, pote emitter lor proprie moneta...convertibile in auro.

* Illo deveni del adagio espaniol «Juan Palomo, yo me lo guiso, yo me lo como», con le qual on recrimina a celle qui actua (le banca central hic) sin adjuta de necuno et non divide le beneficios d'illo.

Traduction facite per Eduardo Ortega González, presidente del Union Canari pro Interlingua.

Vos pote leger l'articulo original in le sequente ligamine: http://www.libertaddigital.com/opinion/juan-ramon-rallo/por-que-el-patron-oro-56931/

Machiavello, de plen actualitate

per

Ignacio Moncada

Traduction facite per

Eduardo Ortega González

Pablo Iglesias, in su speech in le fallite sesion d'investitura, recommendava a Albert Rivera le lectura de Il Principe, de Machiavello: "Illo le dara gaudio vider se ille ipse in alcun astutias que recommenda le gran secretario fiorentine".Ma ille addeva que ille debe leger lo usque l'ultime capitulo. Secundo Iglesias, Rivera non ha finite de comprender del toto l'astutias del joco politic. Per isto, celle de Podemos remarcava que benque "Rivera non ha plus ideologia que su proximitate al poter, ille ooteva finir qual marionette del potentes". Pablo Iglesias es doctor in scientia politic, tunc ille sape re iste cosas.

Machiavello esse considerate le fundator del scientia politic moderne. Usque le publication de Il Principe, le libros con consilios pro governantes sovente faceva emphase in que iste debeva cultivar le preceptos moral traditional, como le honestitate, le probitate, le justitia o le benevolentia; ille debeva esser un "bon cristiano". Nonobstante Machiavello rumpe con isto et propone per prime vice le separation del politica et le moral. In parolas de Murray Rothbard, le theorico fiorentine es qui "rumpe sin timor le catenas ethic que totevia ligava al governantes al principios moral".

Pro Machiavello, le governante debe haber qual unic objectivo le conquesta, conservation et extendimento del poter politic, et omne maniera de consequer iste fin esse justificate. Un del methodos in le qual ille pone special emphase es in l'uso systematic del mendacio et le mentita: "On debe saper disguisar se ben et esser habile in finger et dissimular. Celle qui menti trovara sempre celle qui lassa se mentir." Anque, qui vole esser un governante exitose non ha de haber dubitas in facer prommisas que post incumplira: "Un principe prudente non debe reguardar le fe jurate quando isse reguardamento es verso su intereses".

Post cinque seculos desde que Machiavello scribeva Il Principe, illo seque essinte de plen actualitate. Nostre politicos plus famose es fidel alumnos del ordines del fiorentino. Celles que seque al pede del lettera su inseniamientos sovente habe exito et flore; qui no, cultiva plus ruinas o es directamente elliminate. Le politicos qui arriva al  culmine, tunc, sovente es magisteros del arte del mendacio, le mentita et l'apparientias. Illes sovente es personas systematicamente deshoneste con gran capacitate pro no esser percibite como tal. Le major parte de su lavoro es rivalisar pro facer prommisas que no va cumplir. Nos non debe plus que leger le programma electoral de qualque partito politic que hodie lucta pro le poter pro dar se conto de que illos non es altere cosa que artificios destinate a mentir al citatano con l'unic objectivo de conquerer le poter politic.

Celle del mendacio non es l'unic stratagema machiavellic que nostre politicos seque. Machiavello consiliava al governante, quando il esseva necessarie, expander le timor inter le population, culpar a alteros del consecuentias del proprie actos et etiam facer uso del fortia brute. Ille anque sugereva l'uso d'un stratagema multo placerose pro le populismo contemporanee: "Un principe habile debe trovar le maniera pro le qual le citatanos sempre habe le necessitate del Stato et d'ille. Et assi illes essera sempre fidel". Le politico sape que quando le citatano ha disveloppate un grande dependentia del Stato, il es multo difficile vader retro.

Bertrand Russell diceva que Il Principe, le livro que recommendava Pablo Iglesias, es "un guida por le gangsters". In le mesme linea, Rothbard scribeva que Machiavello non es solmente le fundator del scientia politic moderne, sed qu'etiam illes es un "consciente predicator del mal". De facto, Rothbard addeva, un cosa nos face vader al altere: recommendar que debe esser facite pro conquestar, mantener et extender le poter politic lassante a un latere omne consideration moral es, in essentia, predicar le mal. Machiavello ipse consiliava al politico que, verso un lucta a morte pro le poter politic como celle que nos vide hodie, "in caso de necessitate, non habe vos necun dubita in entrar in le mal".

Quando vos questione a vos ipse quare necun politico es vermente honeste, memora que pro luctar pro le poter on disacconsilia iste virtutes. Et si per alcun causa vos crede totevia que il ha alcun politico de certe exito que vos considera exemplo de decentia, probitate et honestitate, alcuno incapace de trair vostre confidentia, es possibile que vos es decipite.

Vos pote leger l'origina sequente iste ligamine: https://www.juandemariana.org/ijm-actualidad/analisis-diario/maquiavelo-de-plena-actualidad